برنامه ساخت ناوشکن جدید ارلیگ برک در امریکا در اوائل دهه۱۹۸۰ برای جایگزینی ناوشکن کلاس Charles F. Adams که از دهه ۱۹۶۰ در خدمت بود شروع شد.
ناو توسط جنرال دینامیک طرحی شد اگرچه شرکت گرومی پیمانکار دوم این طرح بود و تلاش شد تا به صورت ماجولار طراحی شود تا سرعت ساخت بالاتر رفته و تغییرات در طول خدمت ان اسان تر شود . در نهایت اولین فروند این کلاس در سال ۱۹۸۹ وارد خدمت شد و همکنون اصلیترین ناوشکن امریکای و پر تعدادترین شناور موجود در خدمت نیروی دریایی امریکا است
ناوشکن کلاس ارلیک برک یک ناوشکن ۱۵۳ متری با عرض ۲۰ متر است که دارای یک دکل ۵۰ متری و تناژ ۸۳۰۰ تن است. بدنه از فولاد است ولی در برخی موارد از الومنیویم نیز استفاده شده است و اگرچه بسیار مواد به کار رفته سنگین است ولی بهتراز منیزوم بود که در ناوشکنهای قبلی به کار رفت بود و بسیار استعهداد اتش سوزی غیر قابل مهار داشت .
ناوشکن دارای سه طبقه زیر عرشه است که شامل خوابگاه و محل استراحت افراد برخی مراکز نظامی در طبقه اول، تسلیحات در طبقه دوم و موتور و سامانه های سوخت در طبقه سوم قرار دارد. ناو دارای ۳۲ افسر و ۳۰۰ نفر سرباز وظیفه ویا درجه دار است و در ان اشپزخانه برای سه وعده غذای گرم و همچنین ارایشگاه و سالن ماشین لباسشوی وجود دارد .جزیره (پل فرمانده ای)در میانه کشتی کمی به طرف جلو قرار داد و در انتهای ناو دارای یک سکوی پرواز بالگرد است. ناوشکن کلاس ارلیک برک میتواند دو بالگرد را حمل کند ولی در دو مدل نخست نمی توانست انها را درون بدنه جا دهد و تنها روی عرشه حمل میشد.
بدنه ناو به شکلی ساخته شده تا کمترین میزان امواج رادار را منتشر کند. در واقع این کلاس ناوشکن اولین شناور امریکای ها است که برای کاهش امواج راداری ساخته شده است و تلاش شده سطوح روی عرشه و از صفحه های صاف و بدون پیچ و خم زیاد استفاده شود تا امواج کمتری منعکس شود.
تلاش شده تا امواج رادار به طرف اب و یا به طرف اسمان با زاویه بالا منعکس شوند تا احتمال دریافت انها توسط رادار های ارسال کننده امواج کم شود . همچنین سامانه ای با ایجاد حباب هوا در اطراف بخش های بدنه که موتور در انها هستند(منظور بخش بیرونی زیر اب) و همچنین اطراف پروانه ها تلاش در کاهش ایجادسر صدا و کاهش احتمال رهگیری توسط سنار میکند
ناوشکن دارای چهار موتور توربین گازی از نوع LM-2500-30 ساخت جنرال دینامیک است که قدرت ان توسط دو پروانه ، ناو را به پیش میبرد و روی هم رفته صد هزار اسب بخار قدرت فراهم میکند.موتورها به صورت دو به دو در درون دو اتاق قرار گرفته اند و موتورهای مستقر به هر اتاق به یکی از پروانه ها وصل هستند و پروانه ها را برعکس همدیگر می چرخند.
بیشترین سرعت کشتی ۵۶ کیلومتر بر ساعت است ولی برای حفظ برد لازم سرعت متوسط معمولا ۳۷ کیلومتر بر ساعت است که با این سرعت بردی برابر با ۸۱۰۰ کیلومتر دارد.دو سکان عمودی پشت سر هر پروانه است که برای حرکت دادن ناو به چپ و راست استفاده میشود
همچنین ناو دارای سه ژنراتور توربین گازی از نوع Typ 501-K34 برای تامین برق میباشد که هر کدام ۲٫۵ مگاوات برق تولید میکنند که البته طی ارتقائی با ارتقاء توربینها هر کدام ۳ مگاوات برق تولید میکنند .
رادار اصلی این ناوشکن ، رادار اس پی وای-۱ است که برای مقابله با حملات موشک های ضد کشتی ساخته شد و روی کلاستیکانداروگو نیز نصب شده است . این رادار دارای چهار انتن اریه فازی فعال است که چهار طرف جزیره (ساختمان اصلی) ناو قرار گرفته و پوشش ۳۶۰ درجه دارد.رادار سه بعدی ارایه فازی اس پی وای-۱ دی در باند اس کار میکند و بیش از ۲۰۰ کیلومتر برد دارد و میتواند ۱۵۰۰ هدف را رهگیری کند.این رادار تلاشی برای کشف موشک های ضد کشتی مافوق صوت سینه مال است.
