با توجه به وزن و طول زیاد باید انتظار داشت این سلاح را به صورت خاص در واحدهایی به مانند تیپ ۶۵ نزاجا که پرسنل آن از آمادگی های بدنی بالاتری برخوردار هستند مشاهده کرد. کما اینکه در عمده کشورهای جهان و چند همسایه ایران نیز که از سلاح هایی در این رده بهره می برند کاربران عمدتا نیروهای ویژه هستند. اما شاهر چه برتری خاصی را به نیروهای مسلح ایران می دهد؟
در پاسخ به این سوال باید گفت که گلوله های کالیبر ۱۱۴*۱۴٫۵ میلی متر که در این اسلحه استفاده می شود شتابی در حدود ۱ کیلومتر بر ثانیه! داشته و بنا بر محاسبات انجام شده توان تخریبی آنان در مقایسه با فشنگهای ۱۲٫۷ میلی متری که عمدتا در سلاح غربی استفاده می شود ۶۰ درصد بیشتر است. برای نمونه اسلحه های سری M107 که توسط شرکت برت ساخته شده و امروزه در تعداد بالا در منطقه توسط نظامیان آمریکایی استفاده می شود می تواند یک انسان را در فاصله ۲ هزار متری هدف قرار دهد.
در برابر این اسلحه آمریکایی سرباز ایرانی مسلح به شاهر می تواند نفرات دشمن را از دو برابر این مقدار یعنی ۴ هزار متری هدف قرار دهد. این برتری فاحش سلاح ایرانی در برابر نمونه های سنگین غربی برتری نظامیان خودی را در هر رودرویی احتمالی تضمین خواهد کرد.
البته نباید این مسئله را فراموش کرد مهمات این سری از انواع مختلفی برخوردار بوده و در صورت استفاده از گونه های ضد زره و یا انفجاری می توان در همین بردهای بالا پاسخ شایسته ای به متجاوزان سوار بر بالگرد یا خودروهای زرهی سبک مثل گونه هامر داد. با وجود تمامی نکات مثبت در این سلاح باید گفت که تیراندازی در فواصل دور به علت اثرپذیری گلوله از شرایط جوی مثل دمای هوا و یا سرعت باید و همچنین اثر جاذبه زمین مورد اصابت قرار دادن هدف تا حدی مشکل خواهد بود.
به همین دلیل برای شلیک در فواصل دور و خصوصا بالای ۲ کیلومتر به دوربین های نیرومند و همچنین تمرین های زیاد نیاز است.
